'Sorry mam, maar ik ga dit boek dus echt niet lezen. Ik vind het stom.' Dochterlief van 9 komt het kerstkado beneden afleveren. 'Ik hoef het niet meer.' Nou, dan ben ik aan de beurt. Nieuwsgierig gemaakt door deze hartgrondige recensie begin ik er maar gelijk aan. Ik begrijp al snel wat er aan de hand is. Lampje, de hoofdpersoon in het boek, woont met haar vader in de vuurtoren. Haar moeder is dood en haar vader is boos, heeft anderhalf been en is meestal dronken. Lampje steekt elke dag de vuurtoren aan en moet er goed aan denken dat ze dat voor het donker doet, en dat ze genoeg lucifers in huis heeft. Maar Lampje is een jong meisje dat dingen vergeet en droomt en al snel in het verhaal zijn dan ook de lucifers op, net op het moment dat er een enorme storm opsteekt. Ze geeft zichzelf op haar kop en gaat de donkere storm in, om het probleem op te lossen. Alles mislukt en de kruideniersvrouw doet lelijk, de zee pakt haar en lacht haar uit en haar vader slaat haar wang blauw. Het is een beetje veel en intens voor mijn dochter van 9 alleen op haar kamer. Maar wat een prachtig verhaal om samen met haar te lezen, op de bank, dicht tegen elkaar aan. Want het verhaal is naast intens, spannend en verdrietig ook liefdevol en hartverwarmend. Lampje moet het niet hebben van de mensen om haar heen. Maar Lampje moet het van zichzelf hebben. Het verhaal gaat over de kracht die diep in je zit en die een ander er niet uit kan slaan of lachen. Deze kracht is, ook bij Lampje, soms ver te zoeken, maar hij is er wel. En zo gaat Lampje avonturen aan, stapt ze over vooroordelen van anderen heen, en zo vindt ze het goede, het warme en het mooie in alle lelijkheid. En daardoor wordt Lampje een meisje om van te houden, en warmt ze het kille leven van de mensen om haar heen op. Lampje maakt het letterlijk licht en vol hoop. Het sprookjesachtige verhaal gaat over bang en dapper zijn, over anders zijn, over gemis en rouw en schuld, over kwetsbaar zijn en over innerlijke kracht en over vertrouwen in het goede in de mens. Een prachtig sprookje om heerlijk samen in op te gaan of om je kind helemaal te laten verdwijnen. Een mooi en rijk boek dat doet denken aan de klassiekers uit mijn eigen jeugd, zoals boeken van Astrid Lindgren en Tonke Dragt, door het tijdloze fantasierijke en betekenisvolle karakter ervan. Annet Schaap, die tot nu toe illustrator van kinderboeken was, bewijst met dit debuut, verschenen in 2017, krachtig te kunnen tekenen met taal. Ze heeft een dijk van een boek opgetekend dat elke opvoeder zou moeten lezen en voorlezen. Dus ik wacht het goede moment nog even af en dan duiken we er samen in, mijn dochter en ik.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Welkom
Welkom op het blog van Bureau op Stelten! Blog over jeugdliteratuur en leesbevordering in basisonderwijs en kinderopvang. Categorieën
Alles
Archief
November 2018
Beste Lezer! Geniet je ook zo van die prachtige illustraties en mooie auteursfoto's? Op de geplaatste afbeeldingen rust wel copyright. Deze mogen dan ook niet gekopieerd worden voor verspreiding of gebruik op social media.
|